Het valt natuurlijk in het niet, ons probleem, bij de moeder aller lockdowns die vandaag in Nederland is afgekondigd, waarbij de winkels en horeca om 5 uur dicht moeten. Desondanks zijn we er zelf vandaag niet vrolijk onder…
Want de motorproblemen van de auto blijken ernstiger dan verwacht. Er moet een nieuwe (nu ja, gereviseerde 2e hands) motor in. De geknapte distributieriem maakte meer kapot dan ons lief is. Een enorme hap uit ons budget straks, als we het laten doen (een te grote hap willen we ook weer niet), maar een vertraging van zeker twee weken, want zolang gaat dit “grapje” zeker duren.
En dan zakt de moed je behoorlijk in de schoenen, of zelfs nog lager. Een alternatief, caravan en auto afslepen naar ons nieuwe stekje, blijkt bijna ondoenlijk. Niet alleen gelden er in Portugal strenge regels voor alles wat je aan een trekhaak hangt (reden dat het merendeel van de Portugezen er geen heeft), huurauto’s met trekhaak zijn gewoon niet te vinden. Bovendien mag je er ook niet zo mee rijden. Het slepen met een reboque, een sleepdienst, is wellicht mogelijk, maar dan bedragen de sleepkosten al snel een gemiddeld maandsalaris. Per saldo is het slechts 2 euro per kilometer, maar ja, als je er 800 moet rijden.
Nog natrillend van al het slechte nieuws, en een beetje door de koude wind, uiteindelijk een besluit genomen. Gelukkig kan de caravan door een niet-Portugese vriendin worden opgehaald en naar Povoa worden gebracht. Geen Portugees kenteken, dus dat is geen probleem. Zelf gaan we dan maar met een -dure, want grote- huurauto. Die halen we morgen op, om gelijk de sleutel van ons nieuwe stulpje op te halen in een plaatsje vlak bij Lissabon. Een ritje van een uur of 7,8 morgen dus. Maar goed, dan hebben we eindelijk de sleutel, die wel.
Zondag, allemaal meeduimen, bidden of wat dan ook graag- vertrekken we dan eindelijk naar het noorden. Naar ons nieuwe huis. Waar we nog even zonder stroom en water, maar met een petroleumkacheltje gaan bivakkeren. Stroom en water, nu ja, een waterpomp, kunnen we pas laten realiseren als we er wonen. Dus ja, eventjes doorbijten en afkicken van social media. Want ook de telefoons kunnen even niet worden opgeladen. Even zoeken naar een aggregaat, in de hoop zo de donkere dagen door te komen (ja, we hebben kaarsen en waxinelichtjes).
Voor de zekerheid ook even op zoek naar een klein, oud autootje voor erbij. Want Povoa is mooi, maar zonder auto is boodschappen doen niet eens mogelijk. Echt winkels zijn er nauwelijks. Dus een beetje vervoer is wel handig, en wekenlang huren is ook niet echt goedkoop.
Er is dus wel licht aan de horizon, al zien we de bodem van de portemonnee met rap tempo naderbij komen zo. Freelance schrijfopdrachten helpen mee met geld verdienen, maar straks zonder stroom voor de laptop schiet dat dus ook niet op. Desondanks, wie leuke artikelen en teksten nodig heeft, mag me mailen. Verder stellen we grote verbouwingen voorlopig uit, een kachel is nodig, een nieuwe keuken kan wel even wachten, net als een groter kozijn of een nieuwe vloer. Dat komt later wel, zo lelijk zijn de tegels ook niet. Voorlopig vinden we een warm plekje, ons eigen bed straks en weer wat eigen spulletjes al mooi zat. En overdag blijven we wel warm door de olijven pluk of zo… (ook voor de verkoop straks hopen we, alle beetjes helpen he).
Bij de foto, de honden vinden het allemaal best, hele dagen buiten genieten ze voorlopig volop…
